Hellenic Business

Στον αγωνιώδη μονόδρομο στον οποίο η χώρα τροχοδρομεί, και υπό το κράτος της πίεσης για την εκταμίευση της 5ης δόσης από την ΕΕ και το ΔΝΤ προς την Ελλάδα, η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου επιζητεί επιμόνως την συναίνεση των άλλων πολιτικών δυνάμεων και δη και της ΝΔ, κατ’ επιταγήν πάντα των δανειστών μας.

Η συνταγή είναι γνωστή ήδη από την περίπτωση της Πορτογαλίας. Για να επανέλθει η Ελλάδα στην τροχιά του προγράμματος οικονομικής εξυγίανσης, εκτός της κυβέρνησης θα πρέπει να βάλουν «πλάτη» και οι άλλες πολιτικές συνιστώσες και ιδίως ο Αντώνης Σαμαράς, ως ο επικρατέστερος για τον πρωθυπουργικό θώκο της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Η προϋπόθεση αυτή τίθεται ως αναγκαστικός όρος, η μη ικανοποίηση του οποίου ουσιαστικά θα σημάνει και την άμεση παύση της στήριξης της ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Στην περίπτωση που αυτό συμβεί, είναι γνωστό πως το ελληνικό κράτος δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί ακόμη και στις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις του, οπότε θα οδηγηθεί σε στάση πληρωμών.

Η ελληνική κυβέρνηση κατηγορείται από το ΔΝΤ ότι όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έδρασε έγκαιρα και αποφασιστικά προς την κατεύθυνση της υλοποίησης όσων συμφωνήθηκαν με το Μνημόνιο και τις εκάστοτε «επικαιροποιήσεις» του, με αποτέλεσμα σήμερα να μην είναι σε θέση να εγγυηθεί πως η χώρα θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις κατά το επόμενο δωδεκάμηνο. Επομένως το ΔΝΤ είναι υποχρεωμένο να ζητήσει περισσότερες εγγυήσεις, ώστε να βεβαιωθεί ότι δεν θα υπάρξει κενό στην χρηματοδότηση, όπως χαρακτηριστικά τόνισε η εκπρόσωπος Τύπου του ΔΝΤ, Κάρολαϊν Άτκινσον. Αν οι εγγυήσεις αυτές δεν παρασχεθούν, τότε το βάρος της περαιτέρω χρηματοδότησης θα πέσει αποκλειστικά στους Ευρωπαίους -κάτι που, όπως τόνισε και ο επικεφαλής του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιουνγκέρ, δυσχεραίνει την όλη κατάσταση, από την στιγμή που Ολλανδοί, Φινλανδοί και Γερμανοί αποκλείουν τέτοιο ενδεχόμενο.

Οι εγγυήσεις που απαιτεί το ΔΝΤ δεν περιορίζονται σε ό,τι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής προβλέπει σχετικά με την εκ νέου συρρίκνωση του δημόσιου τομέα (κρατικοποιήσεις, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων) και τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα. Το στοιχείο λοιπόν που προστίθεται είναι η απαίτηση για επίτευξη μιας σύγκλισης των πολιτικών κομμάτων, χωρίς την οποία παγώνει ο μηχανισμός στήριξης της χώρας μας. Με λίγα λόγια, οι δανειστές μας απαιτούν από την ΝΔ (κυρίως) να προσυπογράψει ότι συναινεί στην εφαρμοζόμενη πολιτική του ΠΑΣΟΚ, ώστε σε περίπτωση που αύριο αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας να μην αντιταχθεί στην εξακολούθηση της εφαρμογής του Μνημονίου.

Πέρα από τον πρόδηλα εκβιαστικό χαρακτήρα αυτής της πρωτοφανούς ανάμειξης ενός ξένου παράγοντα στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα και διαδικασίες μιας αυτοδύναμης και ανεξάρτητης χώρας, στους κύκλους της ελάσσονος αντιπολίτευσης η δυσαρέσκεια ήδη έχει αρχίσει να λαμβάνει σημαντικές διαστάσεις, καθώς πολλοί δεν διστάζουν να διερμηνεύσουν αυτή την εμμονή προς συναίνεση ως μια κεκαλυμμένη προσπάθεια για εκ των υστέρων «νομιμοποίηση» ενός κατ’ αρχήν αντισυνταγματικού Μνημονίου, σύμφωνα με το εσωτερικό Δίκαιο της Ελλάδας. Προς αυτή την ερμηνευτική εκδοχή συντάσσονται και όσοι καυστικά συμπεραίνουν ότι κυβέρνηση και λοιπές πολιτικές δυνάμεις (πλην ΚΚΕ) ενεργούν προσχηματικά και με στόχο τον ανούσιο εντυπωσιασμό, αφού ο πλέον αφελής είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι μια διακομματική – υπερπολιτική σύμπνοια είναι αδύνατον να επιτευχθεί στο περιθώριο ημίωρων συναντήσεων κομματαρχών, χωρίς την διαφωτιστική ενεργή συμμετοχή τεχνοκρατών, αναλυτών και αρμόδιων επιστημόνων, και πάντως μετά από πολύμηνο «βομβαρδισμό» της κοινής γνώμης με ψυχολογικού χαρακτήρα εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» και «νέα διορθωτικά μέτρα ή έξοδος από την ευρωζώνη».

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να αγνοηθεί η άποψη ότι η υπαναχώρηση του πρωθυπουργού και η εκ μέρους του επιμονή για συναίνεση στην χειρότερη περίπτωση θα εκθέσουν τον Αντώνη Σαμαρά στα μάτια των ψηφοφόρων, αν τελικά αυτός δεν ενδώσει στα κελεύσματα της σύμπνοιας και της συνεργασίας με την κυβέρνηση. Γιατί σε τέτοια περίπτωση και εφόσον δεν ευοδωθούν τα σενάρια για πρόωρες εκλογές (κάτι που δεν συμφέρει κανέναν και πρωτίστως την χώρα) ή σχηματισμό κυβέρνησης «τεχνοκρατών», η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι αδύνατον να αποφευχθεί. Κι αυτό ασφαλώς θα το χρεωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση κατά τρόπον που θα επισκιάσει τις όποιες πολύμηνες κυβερνητικές αποτυχίες.

Πάνος Γιαννάκαινας