Hellenic Business

Η έκπληξη (αλλά και ο συνακόλουθος πανικός) που προκάλεσε η επιστολή προς τον πρωθυπουργό της ομάδας των 16 «ανταρτών» βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος πολύ γρηγορότερα απ’ ό,τι αναμενόταν καταλάγιασε και έδωσε την θέση της στην λαϊκή οργή. Έτσι, από απλή κίνηση εντυπωσιασμού καταλήγει να διερμηνεύεται (ως εκ του αποτελέσματος) ως «λάδι» στην φωτιά που προκαλούν τα νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης.

Στην αδιανόητη χώρα όπου ζούμε, οι ανίδεοι και απληροφόρητοι βουλευτές που μόλις πριν ένα έτος συνετάχθησαν με το επαχθές Μνημόνιο (βλ. δανειακή σύμβαση) τώρα αντιδρούν προς την πάγια περιθωριοποίησή τους, προτάσσοντας το δικαίωμά τους στο αυτονόητο: να γνωρίζουν τι υπογράφουν και σε τι καλούνται να συνηγορήσουν. Η δε αντίδραση αυτή εκδηλώνεται πανηγυρικά λίγες μόλις ώρες υπογραφεί η ακόμη πιο ανελέητη και επαχθής νέα δανειακή σύμβαση μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών της.

Διερωτάται κανείς πόσο ερασιτέχνες της Πολιτικής μπορεί να είναι οι παρατρεχάμενοι της Βουλής, οι φωστήρες - τουρίστες του Συντάγματος, που δεν εννοούν να κατανοήσουν ότι η άγνοια δεν μπορεί να σταθεί ως επιχείρημα, ιδίως όταν αποτελείς μέλος ενός θεσμικού οργάνου που φέρει ακέραιη την ευθύνη για την σωτηρία της χώρας. Είναι τουλάχιστον τραγικό να διαπιστώνεις ότι βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η εκ των προτέρων γνώση τού τι υπογράφεις αποτελεί όχι μόνον δικαίωμα αλλά -πρωτίστως και κυρίως- υποχρέωσή σου.

Εκείνο που επίσης προκαλεί την κοινή λογική είναι η προσπάθεια ηρωοποίησης αυτών των δήθεν ατίθασων αντιρρησιών. Όταν η περιθωριοποίηση και η ομολογούμενη άγνοια εκλαμβάνονται ως αντίκρισμα αγωνιστικότητας και πατριωτισμού, όταν ο ευτελισμός της ιδιότητας και της προσωπικότητας των ταγών της Πολιτικής τείνει να διερμηνευτεί ως έκφραση και απόδειξη πατριωτισμού και ευσυνειδησίας, μάλλον θα πρέπει να ανησυχούμε.

Τόσο η επιλεγείσα χρονική στιγμή κατά την οποία συνετάχθη η επιστολή όσο και τα ονόματα των υπογραφόντων αυτήν θα πρέπει να μας προβληματίσουν. Αφενός, η επιστολή εστάλη στον πρωθυπουργό σε μια περίοδο όπου η κορύφωση των λαϊκών κινητοποιήσεων κατά του συνόλου (σχεδόν) του πολιτικού κόσμου τείνει να λάβει μίαν πρωτοφανή καθολικότητα.  Αφετέρου, όλοι οι υπογράφοντες είναι μη «υπουργοποιήσιμοι» βουλευτές της περιφέρειας. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, ανεξαρτήτως κόμματος, ποτέ κάποιος υπουργός δεν έχει σηκώσει «παντιέρα» όσο διατηρείται ενεργός στην θέση του, αλλά ούτε και όσο διάστημα παραμένει ως «εφεδρεία» μελλοντικής ανάληψης υπουργικού θώκου.

Όλα αυτά ευλόγως δικαιολογούν την εκφραζόμενη από πολλούς δυσπιστία προς την ανιδιοτέλεια των κινήτρων αυτής της επιστολής. Κάποιοι φρονούν ότι οι «αντιρρησίες» βουλευτές απλώς και μόνον αγωνιούν για την επανεκλογή τους, καθώς η δυσαρέσκεια στις περιφέρειές τους εκδηλώνεται κατά τρόπο σαρωτικό. Και κάποιοι άλλοι δεν διστάζουν να καυτηριάσουν την ανωριμότητα τέτοιων αφελών πρακτικών που σαφώς δεν πείθουν και δεν δικαιολογούν τίποτα και κανέναν…

Πάνος Γιαννάκαινας