Hellenic Business

Ο Ρομέο Καστελούτσι επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών, δύο χρόνια μετά την «Θεία Κωμωδία» με τη νέα παράστασή του «Το Περί της έννοιας του προσώπου του Υιού του Θεού» (Πειραιώς 260, 22-25 Ιουνίου).

Στη νέα παραγωγή του Ιταλού σκηνοθέτη και της ομάδας του Σοσιετάς Ραφαέλο Σάντζιο (Societas Raffaello Sanzio), κυριαρχεί μια υπερμεγέθης αναπαραγωγή του «Σωτήρα του Κόσμου» έργο του Αντονέλο ντα Μεσίνα (1465). Υπό το βλέμμα του Χριστού, ξεδιπλώνεται η σχέση μεταξύ ενός υπέργηρου, ανήμπορου πατέρα και του γιού του.

Η παράσταση απέχει πολύ από το να είναι ένα θεολογικό μανιφέστο ούτε να είναι επιδεικτικά προκλητική, αναφέρει το δελτίο τύπου. «Κρατώντας αποστάσεις από τον μυστικισμό, ο Καστελούτσι δημιουργεί ένα σύμπαν στο οποίο η εικόνα του Χριστού είναι απλώς η εικόνα ενός άντρα, ενός άντρα που στέκεται γυμνός μπροστά στους άλλους, όπως στο θρησκευτικό σύμπαν οι άλλοι στέκονται γυμνοί μπροστά σε Αυτόν».

Θρησκεία και θέατρο αντλούν και τα δύο υλικό από ένα λεξιλόγιο συμβόλων και συμβολισμών, για να κάνουν τον θεατή, πιστό κοινωνό ενός άλλου, παράλληλου σύμπαντος. «Αυτή είναι η αρχή. Θέλω να συναντήσω τον Ιησού στην μακρά απουσία Του. Το πρόσωπο του Ιησού δεν είναι εκεί. Μπορώ να δω μόνο πίνακες και αγάλματα. Ξέρω περισσότερους από χιλιάδες ζωγράφους από το παρελθόν που ξόδεψαν τη μισή ζωή τους προσπαθώντας να αναπαραγάγουν τον ανείπωτο, το σχεδόν αόρατο μορφασμό της θλίψης που φαινόταν στα χείλη του», λέει ο Ρομέο Καστελούτσι.

Ο Ιταλός δημιουργός θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους του σύγχρονου θεάτρου στην Ευρώπη, καθώς από τις αρχές της δεκαετίας το 1980 με την ομάδα του Σάντζιο δημιουργούν ένα οπτικό θέατρο, που αντλεί έμπνευση όχι από τα θεατρικά έργα αλλά από τον μύθο, τις απαρχές του πολιτισμού και την ιστορία των παραστατικών τεχνών.

Αποφοίτησε αρχικά από το Αγροτικό Ινστιτούτο της Τσέζενα και ασχολήθηκε με τις αγροτικές εργασίες, λόγω της αγάπης του για τα ζώα. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησε το ενδιαφέρον του για τις εικαστικές τέχνες και συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια. Προερχόμενος από τον χώρο των εικαστικών τεχνών και δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην αρχιτεκτονική, πρωταρχικό ρόλο στις παραστάσεις του, παίζουν ο χώρος και η σχέση σκηνής-κοινού.

Ο Καστελούτσι αναλαμβάνει συνήθως στις παραστάσεις του τη δραματουργία, τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά, τα κοστούμια, τους φωτισμούς και τον ήχο, δημιουργώντας ένα συνολικό αποτέλεσμα όπου η σκηνική γλώσσα υπερβαίνει τον λόγο. Έχει τιμηθεί με πολυάριθμα βραβεία μεταξύ των οποίων το βραβείο UBU για την καλύτερη παράσταση της χρονιά (Ιούλιος Καίσαρας, 1997), με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες (2000, Ταορμίνα) και το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής στο Παρίσι (Γένεση, 2000). Από το 2002 είναι Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία.

Το 2005 ήταν διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου της Μπιενάλε της Βενετίας και το 2008 ήταν συνεργαζόμενος καλλιτέχνης στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.