Hellenic Business

Σ' εκείνη την μακρινή (1971) ταινία ο Κώστας Βουτσάς προσπαθούσε να βρει το χρήμα στα σπλάχνα μιας παλιάς πολυθρόνας. Ποτέ του δεν ντράπηκε να το παραδεχθεί, ποτέ του δεν προφασίστηκε πως το χρήμα τον άφηνε αδιάφορο. Προσπαθούσε απλώς να μηχανευτεί ρόλους και σχέδια για να προσεγγίσει την πολυθρόνα χωρίς να τον αντιληφθούν οι εν δυνάμει... αντίπαλοι.

Σήμερα ανάλογες συμπεριφορές δεν χαρίζουν γέλιο, παρά θλίψη. Ιδίως όταν υπουργοί γλείφουν εκεί που έφτυναν -και μάλιστα ούτε καν για μια πολυθρόνα, παρά για μια καρεκλίτσα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Το πλέον εξοργιστικό είναι η προσπάθειά τους να μας βγάλουν και τρελούς. Να μας πείσουν πως, όσα μήνες τώρα διαβάζαμε και ακούγαμε περί του Μνημονίου και των αδιεξόδων του, ιδέες και θεωρίες που οι ίδιοι προσυπέγραφαν αφειδώς πριν υπουργοποιηθούν, είναι αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας μας!

Εντάξει Παντελή, κι εμείς αγαπήσαμε, αλλά δεν κάναμε έτσι! Και σαφώς δεν αγαπήσαμε μια πολυθρόνα εξουσίας, όπως εσύ. Εμείς, οι αφανείς αχθοφόροι των κόπων μας, αγαπήσαμε την συνέπεια και την τιμή, το θάρρος να παραμένουμε αυθεντικοί και ειλικρινείς.

Ίσως γι' αυτό στην πολυθρόνα μας τώρα κάθονται άλλοι...

Πάνος Γιαννάκαινας