Hellenic Business

Πόσο χοντρόπετσος πρέπει να είναι κάποιος, για να χαρακτηρίζει ως φασισμό την διαμαρτυρία πολιτών εναντίον αυτών που δεκαετίες τώρα του ρουφούν το αίμα; Πόσο ζόμπι πρέπει να έχει καταντήσει ο πολιτικός και πόσο εγκεφαλικά λιπόπληκτος θα πρέπει να είναι, όταν, αντί να περιμαζέψει τις κομματικές μπαρουφολογίες περί χρεοκοπίας και άλλων ιλαρών, επιτείνει και ο ίδιος (και μάλιστα κατ’ επανάληψη) το κλίμα της απόγνωσης που ταλανίζει τις ψυχές των σκληρά και καθημερινά εργαζομένων συμπολιτών του;

Να σας θυμίσω εγώ, αγαπητέ αντιπρόεδρε, τι σημαίνει φασισμός;

Λοιπόν, φίλτατε σοσιαλιστή, φασισμός είναι να διοικείς μια χώρα έχοντας απολέσει σε βαθμό τραγικό την λαϊκή εμπιστοσύνη.

Φασισμός είναι η αναδρομική ισχύς απεχθούς νόμου σε ανυποψίαστους και νομίμως ενεργούντες πολίτες, όπως έλεγε και το ρημάδι το βιβλίο Διοικητικού Δικαίου του καθηγητή Σπηλιωτόπουλου, που διδασκόμασταν στην Νομική πριν μερικές δεκαετίες.

Φασισμός είναι να πετάς στα σκουπίδια την απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ, που μόλις πριν μερικούς μήνες χαρακτήριζε ως αντισυνταγματική την προσωποκράτηση για χρέη προς το Δημόσιο.

Φασισμός είναι να απαιτείς «σιδηρά πειθαρχία» από τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, προς μία πολιτική αδιέξοδη –αυτήν που εσύ και οι συγκυβερνώντες υιοθετήσατε, δίχως καν να μπείτε στον κόπο να αναγνώσετε (πόσο μάλλον να κατανοήσετε) τι υπογράφατε σ’ εκείνο το κατάπτυστο και προδοτικό Μνημόνιο.

Φασισμός είναι η απαξίωση της λαϊκής θέλησης με την εφαρμογή μιας επιλεκτικής λογικής κατά την οποία, όποτε η κοινή γνώμη διαφωνεί μαζί σας, καθίσταται ακατάλληλη και ανάξια προσοχής.

Φασισμός είναι να προτάσεις ένα οριοθετημένο πλαίσιο καθορισμού της ποιότητας στο βιοτικό επίπεδο βουλευτών, δικαστικών, πολιτικών και άλλων κρατικών λειτουργών, στερώντας το αντίστοιχο δικαίωμα στους πένητες του καθημερινού μόχθου.

Φασισμός είναι να επιστρέφεις το βουλευτικό σου αυτοκίνητο, όταν διαθέτεις δεύτερο, ή την αποζημίωσή σου, όταν έχεις άλλους πόρους για να επιβιώσεις. Ο πιστός στην αρχή της ισονομίας και των ίσων ευκαιριών πράττει ανάλογα ακόμη κι αν η επιλογή του αυτή τού δημιουργεί πρόβλημα. Όταν αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως ακριβώς ο πλέον ασήμαντος εργάτης. Όταν γουρλώνει το μάτι στο άδειο πιάτο της Κυριακής και δακρύζει στις βιτρίνες με το ρούχο και το παπούτσι…

Και ο φασισμός, κύριε αντιπρόεδρε, δεν είναι κάτι που μόνο εμφανώς διακρίνεται σε συμπεριφορές και φραστικές διατυπώσεις. Πρωτίστως ρέει στο αίμα των χοντρόπετσων και ανάλγητων κοινωνικών παρασίτων που αυταπατώνται ότι προσφέρουν έργο στους συνανθρώπους τους, μα όλοι καλά γνωρίζουν ότι αποτελούν άχθος στις πλάτες των τιμίων πολιτών και όνειδος για την ανθρώπινη αυτοεκτίμηση.

Πάνος Γιαννάκαινας