Hellenic Business

Μπορεί βεβαίως η κάλπη να μην εκλήθη ν' αποφασίσει για το πλήθος των ονομάτων των τεχνοκρατών και λαμπρών -δεν αντιλέγω- επιστημόνων, μα να που τελικά αυτός ο λαός ξέρει να κρατά σταθερά τις παραδόσεις: Άλλον ψηφίζει, άλλος πρωθυπουργεύει!

Και για να μην παρεξηγηθώ, σπεύδω ευθύς αμέσως να ξεκαθαρίσω τα ευκόλως νοούμενα: Όταν ο (προεκλογικά) λαλήσας άλλα (μετεκλογικά) πράττει, δεν είναι ωσάν να πρόκειται για άλλον άνθρωπο; Αυτό ως προς τις "παραδόσεις". Τώρα, ως προς την συγκυρία, επί ματαίω χθες έψαχνα στα ψηφοδέλτια τα ονόματα της νομενκλατούρας του know how, που πρόκειται να μας κυβερνήσουν. Κι ερωτώ: Γιατί άραγε δεν μπορούν οι πολιτικοί μας να διαθέτουν τις γνώσεις και την εμπειρία των επαϊόντων, ώστε να ασκούν κυβερνητικό έργο χωρίς την διαμεσολάβηση τεχνοκρατών; Είναι σημαντικό να μπορεί η Πολιτική να ξεφεύγει από την στείρα κι αμετακίνητη παράθεση αριθμών, δεδομένων, ισοσκελισμένων προγραμμάτων και ονείρων! Αν όχι, ας την καταργήσουμε!

Ο πολιτικός πρέπει να διαθέτει ενόραση κι ευαισθησίες για να συνθέτει σύνολα δράσης σε όφελος του λαού. Δεν μπορεί να εμφανίζεται σε δόσεις τύπου σήμερα ο πρωθυπουργός, αύριο οι υπουργοί, μεθαύριο οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων και παραμεθαύριο... η αντιπολίτευση. Αυτό το γαϊτανάκι όχι μόνο κλαυσίγελο προκαλεί αλλά και σοβαρές υπόνοιες εγείρει γι' αυτό που κάποιοι άλλοι διατυμπανίζουν εδώ και χρόνια: Ότι το παζάρι της μοιρασιάς της καρέκλας δεν έχει να κάνει με το καλό του πολίτη, μα μονάχα με την εξασφάλιση του μέλλοντος των θεσιθήρων πολιτικών που για το μόνο που νοιάζονται είναι η δική τους καριέρα.

Αρκεί να ρίξετε μια ματιά στους επανακάμψαντες, τους μετεγγραφέντες και ανακυκλώσιμους της τελευταίας στιγμής. Και τότε, είμαι σίγουρος, θα πειστείτε πως ο καλύτερος τρόπος να προσεγγίζει κανείς στην Βουλή είναι να προσποιείται ότι ταΐζει τα περιστέρια της...

Πάνος Γιαννάκαινας