Hellenic Business

Με την σημαία του «σταυροφόρου» κατά του πολιτικού - κυβερνητικού αδιεξόδου, ο Φώτης Κουβέλης κατόρθωσε να διατηρήσει αλώβητες τις δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ προτάσσοντας κυρίως την σοβαρότητα και υπευθυνότητα του πολιτικού που δεν διστάζει ν’ αναλάβει τις ευθύνες του σε μια συγκυβέρνηση ανάγκης. Έτσι, η πίεση -που ασκήθηκε άλλωστε σε όλα τα μικρά κόμματα των δύο προσφάτων εκλογικών αναμετρήσεων- απορροφήθηκε χωρίς επικίνδυνους «κραδασμούς», αλλά τώρα πλέον ήρθε η στιγμή ν’ αποδείξει ότι ούτε «τσιράκι» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι, ούτε πολιτικό σκάφος με σημαία… ευκαιρίας.

Πρώτος σκόπελος για το κόμμα του Φώτη Κουβέλη θα είναι το (πιθανότατο) ενδεχόμενο να αποδειχθεί ανέφικτη η εφαρμογή του «πρωτοκόλλου» συνεργασίας των τριών ελληνικών κομμάτων. Αυτό θα φανεί άμεσα στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής, παρά τα δηλωθέντα απ’ όλους περί μη συγκεκριμένης ελληνικής ατζέντας. Τυχόν παραβίαση των υπό τον κ. Κουβέλη «κόκκινων γραμμών», είτε κατ’ ανάγκην είτε για λόγους πολιτικής «δεοντολογίας», θα σημάνουν οπωσδήποτε τους πρώτους τριγμούς στο συγκυβερνητικό σχήμα, εκτός κι αν η ΔΗΜΑΡ αποδειχθεί ότι πρόλαβε κιόλας τόσο σύντομα ν’ αποκτήσει ιδιότητες «συνειδησιακής ελαστικότητας» στο πρότυπο των παραδοσιακά μεγάλων ελληνικών κομμάτων -κάτι που ελάχιστοι εκτιμούν ότι θα συμβεί.

Η μακροημέρευση της συμμετοχής στην συγκυβέρνηση, για το κόμμα του κ. Κουβέλη εξαρτάται κυρίως από τρία βασικά προκαταρκτικά θέματα στα οποία είναι αδύνατον να υπαναχωρήσει. Πρόκειται για σημεία «ταμπού» που έχουν να κάνουν με τα εργασιακά: Μετενέργεια, συλλογικές συμβάσεις και μισθούς - συντάξεις.Τι θα συμβεί σε περίπτωση που ο πρωθυπουργός αναγκαστεί, υπό την απειλή της διακοπής της χρηματοδότησης εκ μέρους των Βρυξελλών, να λάβει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα;

Σε μια τέτοια περίπτωση, η «φουρτούνα» για το καράβι της συγκυβέρνησης θα έχει δύο όψεις: Την λαϊκή δυσαρέσκεια και το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, που τιθέμενο εκτός κυβερνητικής ρότας δεν θα έχει υποστεί καν τις φθορές των άλλων, αλλά απεναντίας θα έχει κερδίσει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη του κόσμου της καθημερινής βιοπάλης. Και τα ερείσματά του αυτά θα ενδυναμώνουν διαρκώς, καθώς από το φθινόπωρο θα φανούν ολοένα και πιο απειλητικές οι ταμιακές ανάγκες του κράτους και η ατελέσφορη δημοσιονομική προσαρμογή που υποδεικνύουν οι εταίροι μας, οπότε η λήψη νέων δυσβάσταχτων μέτρων θα καθίσταται και πάλι αναπόφευκτη.

Πάνος Γιαννάκαινας