Hellenic Business

Ας το δούμε ανάστροφα: Ο κ. Βενιζέλος διαφωνεί τώρα με την λήψη μέτρων που υπό άλλες συνθήκες (λέγε με πρωθυπουργό!) θα επέβαλλε ο ίδιος. Δείγματα γραφής είχε δώσει μόλις προ ολίγων μηνών, όταν τα ίδια -ίσως και αυστηρότερα- μέτρα τα θεωρούσε ως πλέον απαραίτητα. Κάτι ανάλογο με την αναδιαπραγμάτευση που επαγγελλόταν κατά την προεκλογική περίοδο και που ακόμη επαγγέλλεται, αναιρώντας την ίδια του την υπογραφή στα κατά περιόδους Μνημόνια.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Σαμαράς εμφανίζεται ως στυγνός υπερασπιστής μιας πολιτικοοικονομικής γραμμής την οποία αντιμαχόταν μετά σθένους και πάθους από το μετερίζι της αντιπολίτευσης.

Και στην μέση ο πτερόεντας κ. Κουβέλης, να έχει αυτοπεριοριστεί σε μια εκ των ων ουκ άνευ κριτική κατά πάσης, πέραν της αποτυχημένης μνημονιακής εμμονής, πρακτικής προς έξοδο της χώρας από το οικονομικό (τυφλό) τούνελ της ύφεσης.

Τελικώς, αυτό που κανείς ασφαλώς συμπεραίνει, παρατηρώντας την αντιπολιτευτική ρότα των... συγκυβερνώντων, είναι η βεβαιότητα ότι στην Ελλάδα ξέρουμε να τηρούμε τις παραδόσεις: Ως γνήσιοι Έλληνες, οι απαρτίζοντες αυτήν την αλλοπρόσαλλη συγκυβέρνηση πρώτα παραγγέλλουν και μετά ζητούν να συμβουλευτούν το μενού...