Hellenic Business

Το 3D σινεμά έχει αποκτήσει πολλούς φίλους στην «μετά - Avatar» εποχή, με πάρα πολλούς τίτλους ταινιών να κυκλοφορούν πλέον σε τρισδιάστατες εκδόσεις. Ωστόσο, παρά την αύξηση του ενδιαφέροντος πάνω στη σχετική τεχνολογική έρευνα, δεν έχει γίνει εφικτή ακόμα η θέαση μίας 3D ταινίας χωρίς να είναι απαραίτητο ο θεατής να φορέσει το γνωστό ζευγάρι των ειδικών γυαλιών- όσο αναχρονιστικό και αν φαντάζει αυτό εν έτει 2012.

Αυτό ευελπιστούν να αλλάξουν ερευνητές του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σεούλ, οι οποίοι δημοσίευσαν στο Optics Express of the Optical Society τη μελέτη τους, οι καρποί της οποίας ενδεχομένως να οδηγήσουν στο πραγματικά τρισδιάστατο σινεμά, χωρίς τη χρήση γυαλιών.

Η μέθοδος που ανέπτυξαν οι Νοτιοκορεάτες ερευνητές ουσιαστικά αλλάζει τον τρόπο που βλέπει μία εικόνα το κάθε μάτι του θεατή. Η τεχνική περιλαμβάνει το αποκαλούμενο «parallax barrier»: Την τοποθέτηση ενός «φράγματος» μπροστά από την πηγή της εικόνας, το οποίο ρυθμίζει την εκπομπή του φωτός έτσι ώστε το ένα μάτι να δέχεται φως και εικόνα από μία ομάδα πίξελ και το άλλο από μία άλλη, χωρίς οι δύο διαφορετικές εικόνες/ εκπομπές να εμφανίζονται σαν να βρίσκονται η μία πάνω στην άλλη (σκεφτείτε την εικόνα μίας 3D ταινίας που προκύπτει εάν η θέασή της γίνει χωρίς τα ειδικά γυαλιά- ουσιαστικά είναι αυτές οι δύο διαφορετικές «πηγές εικόνας» που δημιουργούν την αίσθηση του βάθους σε μία τέτοια ταινία, και μέχρι τώρα αυτού του είδους η αλλαγή στο πώς αντιλαμβάνεται την εικόνα το κάθε μάτι στις κινηματογραφικές αίθουσες ήταν δυνατή μόνο μέσω των ειδικών γυαλιών).

Η συγκεκριμένη τεχνολογία υπήρχε ήδη, ωστόσο μπορούσε να λειτουργήσει ικανοποιητικά μόνο για περιορισμένο αριθμό ατόμων (από ένα μέχρι μία οικογένεια). Κάποιοι κατασκευαστές τηλεοράσεων έχουν παρουσιάσει ήδη μοντέλα τα οποία προβάλλουν διαφορετικά «ζεύγη» εικόνων, αρκετά για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις μίας οικογένειας ή μίας παρέας, ωστόσο μέχρι τώρα δεν ήταν δυνατόν να καλυφθούν οι ανάγκες μίας κινηματογραφικής αίθουσας, με τους δεκάδες θεατές της. Αυτό που έκανε η νοτιοκορεατική ομάδα ήταν να προσαρμόσει αυτή την τεχνική στα κινηματογραφικά δεδομένα, χρησιμοποιώντας πολωτές αντίστοιχους αυτών που χρησιμοποιούνται στα 3D γυαλιά, καλύπτοντας την οθόνη με ειδική επίστρωση και παρεμβάλλοντας το προαναφερθέν «φράγμα», για να είναι δυνατή η προβολή πολλαπλών ζευγών εικόνας- έτσι ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες μεγάλου αριθμού θεατών.

Η μέθοδος έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να κάνει την εμφάνισή της στις κινηματογραφικές αίθουσες, ωστόσο θεωρείται πως είναι η πλέον υποσχόμενη στο χώρο και θα είναι αυτή που εν τέλει θα «βγάλει τα γυαλιά» από τις κινηματογραφικές αίθουσες των 3D ταινιών.