Η Ελλάδα πληρώνει την ύβρη των «μαγειρεμένων» βιβλίων

Η Ελλάδα πληρώνει το τίμημα για την ύβρη, αναφέρει το σημερινό editorial των Financial Times. Πρόκειται για μία κλασική ελληνική τραγωδία, όπου ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να παρακάμψει τη θέληση των Θεών, και οδηγείται στην καταστροφή.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η μοντέρνα ύβρις υπήρξε το «μαγείρεμα» των βιβλίων, σε μία προσπάθεια της Αθήνας να ξεγελάσει τις αγορές και την Ευρωπαϊκή Ένωση, εξηγούν οι FT.

Ο αρθρογράφος παραλληλίζει την περίπτωση της Ελλάδας με εκείνη του Ντουμπάι, επισημαίνοντας ότι η βασική ομοιότητα είναι ο κίνδυνος της «μπλόφας», γύρω από το μέγεθος ή την κάλυψη του χρέους.

«Τα βάσανα της Αθήνας πυροδοτήθηκαν από τους οίκους αξιολόγησης, οι οποίοι, σαν μάντεις των Δελφών, εντυπωσιάζουν λιγότερο με τις μεθόδους ανάλυσης και περισσότερο με την ικανότητά τους να αλλάζουν την πορεία των γεγονότων», λέει το δημοσίευμα. «Οι αρνητικές προοπτικές της S&P και η υποβάθμιση από τη Fitch απλά ακολούθησαν την αντίδραση της αγοράς στα άσχημα μεγέθη. Όμως, φέρνουν τα ελληνικά ομόλογα μόλις μία υποβάθμιση μακριά από το να μην γίνονται πλέον αποδεκτά ως εγγύηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όταν θα επιστρέψει στα κανονικά της στάνταρντ».

Πάντως, οι Financial Times πιστεύουν ότι η Αθήνα έχει ακόμα περιθώριο ενός έτους, και επομένως, έχει χρόνο για να μπει στο σωστό δημοσιονομικό δρόμο. Στην προσπάθεια αυτή, εξάλλου, οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη θα δώσουν καθοδήγηση.

«Εάν σε αυτά τα τρίμηνα, κάποιοι αναθεματίσουν την ώρα που η επετράπη στην Ελλάδα να εισέλθει στην Ευρωζώνη, θα κάνουν λάθος», προσθέτει ο συντάκτης. «Άσχετα από τη διάθεση της Γερμανίας απέναντι στις διασώσεις, η απουσία του συναλλαγματικού κινδύνου μειώνει τις πιθανότητες χρεοκοπίας. Ακόμα και εάν τα πράγματα φτάσουν στο χειρότερο, τότε, το ευρώ θα περιορίσει τη ζημιά: Ένα ενοποιημένο ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό σύστημα θα συνέχιζε να παράσχει πιστώσεις στις ελληνικές επιχειρήσεις».

«Η πραγματική τραγωδία είναι για τα νέα μέλη της ΕΕ, καθώς τα προβλήματα της Ελλάδας επιτείνουν την υποκρισία, αφού οι υποψήφιες χώρες για το ευρώ καλούνται να φτάσουν στάνταρντς υψηλότερα από εκείνα που πληρούν τα τρέχοντα μέλη», καταλήγουν οι FT.