Hellenic Business

Ανατροπές στον κλάδο εμπορίας καυσίμων και εμπορευμάτων αναμένεται να προκαλέσουν οι τέσσερις αποφάσεις του ΣτΕ, με τις οποίες απελευθερώνεται η χορήγηση νέων αδειών φορτηγών και βυτίων ΔΧ.
Oι τέσσερις προσφυγές στο ΣτΕ προήλθαν από την Ένωση Ελληνικών Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών, τη MEDOIL, την ΚΜOIL, τη μεταφορική εταιρεία Caberos από την Πάτρα και τον πρατηριούχο Λ. Παπαμήτρο από το Βόλο. Ουσιαστικά, οι τέσσερις αποφάσεις (3536, 3537, 3538, 3539/2009) του ΣτΕ, οι οποίες συνδικάστηκαν λόγω συνάφειας, χωρίζονται σε τρεις επιμέρους αιτιάσεις.

Οι αποφάσεις

Η πρώτη (3536) αναφέρεται στην προσφυγή της μεταφορικής εταιρείας Caberos για την απαγόρευση έκδοσης νέων αδειών φορτηγών ΔΧ, οι επόμενες δυο (3537, 3538) στην προσφυγή πρατηριούχου από το Βόλο για την απαγόρευση της μετατροπής φορτηγών ΔΧ σε βυτία υγρών καυσίμων και η τελευταία (3539) στην προσφυγή των «μικρών» εταιρειών πετρελαιοειδών για την απαγόρευση έκδοσης απεριόριστου αριθμού φορτηγών - βυτίων ΙΧ.

Οι παραπάνω αποφάσεις του ΣτΕ, οι οποίες -εκτός από την τελευταία που είναι τελεσίδικη- οδηγούνται στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, έχουν προκαλέσει κύμα αντιδράσεων, τόσο στα συνδικάτα των ιδιοκτητών φορτηγών ΔΧ, όσο και στο Υπουργείο Υποδομών, το οποίο καλείται να βρει συμβιβαστική φόρμουλα, προκειμένου να μην χαθεί εξ ολοκλήρου η τρέχουσα αξία μιας άδειας φορτηγού και βυτίου ΔΧ (κυμαίνονται μεταξύ 80.000-300.000 ευρώ).

Υπηρεσιακά στελέχη του τέως Υπουργείου Μεταφορών και νυν Υποδομών, τα οποία είχαν καλέσει σε διαβούλευση τις εμπλεκόμενες ομοσπονδίες, γνώριζαν όλες τις προσφυγές. Μάλιστα, πριν από τις εκλογές το Υπουργείο Μεταφορών ήταν έτοιμο να παρουσιάσει σχέδιο νόμου για τον εκσυγχρονισμό των οδικών μεταφορών, καθώς θεωρούσε βέβαιη την απελευθέρωση του κλάδου.

Στην υπόθεση της μεταφορικής Caberos, η εταιρεία ζητούσε δέκα άδειες για ίδιες ανάγκες, κάτι το οποίο αρνήθηκε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Μεταφορών, εξαιτίας της νομολογίας του 1976. Η εταιρεία, έπειτα από πολλές δικαστικές περιπέτειες (Πρωτοδικείο, Εφετείο), προσέφυγε στο ΣτΕ, το οποίο την δικαίωσε, κρίνοντας αντισυνταγματικές τις διατάξεις που εξαρτούν τη χορήγηση νέων αδειών φορτηγών ΔΧ, από την μη επαρκή εξυπηρέτηση των μεταφορικών αναγκών, με τα ήδη κυκλοφορούντα φορτηγά της κατηγορίας αυτής, περιορίζοντας τον ανταγωνισμό, αλλά και την είσοδο νέων επιχειρήσεων στον κλάδο.

Η δεύτερη περίπτωση αναφέρεται στον πρατηριούχο του Βόλου Λεωνίδα Παπαμήτρο. Ο κ. Παπαμήτρος διαθέτει δυο άδειες φορτηγών ΔΧ, τις οποίες αδυνατεί σήμερα να χρησιμοποιήσει στα πρατήριά του, καθώς ο νόμος απαγορεύει τη μετατροπή ενός φορτηγού ΔΧ σε βυτίο. Ωστόσο, το ΣτΕ έκρινε «αντισυνταγματική την απαγόρευση μετατροπής φορτηγών αυτοκινήτων άλλων κατηγοριών σε βυτιοφόρα μεταφοράς υγρών καυσίμων», δικαιώνοντας τον εν λόγω πρατηριούχο.

Ακύρωση

Η τρίτη περίπτωση είναι διαφορετική, καθώς έχει να κάνει με το μέγιστο αριθμό βυτίων ΙΧ που μπορεί να διαθέτει μια ιδιωτική επιχείρηση. Η Ένωση Ελληνικών Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών, η MEDOIL και η ΚΜOIL προσέφυγαν στο ΣτΕ, ζητώντας την ακύρωση της υπ. αριθμ. Α8/56995/4820/19.10.2007 κοινής υπουργικής απόφασης των υπουργών Ανάπτυξης και Μεταφορών, η οποία όριζε συγκεκριμένο αριθμό βυτίων ΙΧ στις εταιρείες πετρελαιοειδών. Ουσιαστικά, οι άδειες ΙΧ δίδονταν βάσει του όγκου πωλήσεων, κάτι το οποίο αντέκρουσαν και τελικά ακύρωσαν στο ΣτΕ οι εν λόγω εταιρείες. 

Το σκεπτικό του Συμβουλίου Επικρατείας

Σε όλες τις αποφάσεις, το σκεπτικό του ΣτΕ ήταν το ίδιο, καθότι «η επαγγελματική ελευθερία αποτελεί ειδικότερη εκδήλωση της προσωπικής και οικονομικής ελευθερίας. Η νομοθετική ρύθμιση που την περιορίζει δεν μπορεί να έχει ως μοναδικό σκοπό την προστασία του στενού επαγγελματικού και οικονομικού συμφέροντος ορισμένων, με βλάβη άλλων».

Εκτός από τους ιδιοκτήτες φορτηγών ΔΧ, οι εν λόγω αποφάσεις (ξεπερνά η καθεμία τα 32 φύλλα) ενδέχεται να αποτελέσουν οδηγό και για άλλες κατηγορίες επαγγελμάτων και υπηρεσιών, όπως οι φαρμακοποιοί και οι βενζινοπώλες. Συνολικά, το Υπουργείο Μεταφορών και νυν Υποδομών έχει χορηγήσει περί τις 34.000 άδειες Φορτηγών Δημοσίας Χρήσης, εκ των οποίων περίπου 1.400 σε βυτία υγρών καυσίμων, 14.000 σε νομαρχίες, 5.000 για διεθνείς μεταφορές και 13.600 για εθνικές μεταφορές.

Πηγή: Isotimia